Burzum - Hit helga Tré Þar var Draupnir ok Dolgþrasir, Hár, Haugspori, Hlévangr, Glóinn, Dóri, Óri Dúfr, Andvari Skirfir, Virfir, Skáfiðr, Ái. Alfr ok Yngvi, Eikinskjaldi, Fjalarr ok Frosti, Finnr ok Ginnarr; þat mun æ uppi meðan öld lifir, langniðja tal Lofars hafat. Unz þrír kvámu ór því liði öflgir ok ástkir æsir at húsi, fundu á landi lítt megandi Ask ok Emblu örlöglausa. Önd þau né áttu, óð þau né höfðu, lá né læti né litu góða; önd gaf Óðinn, óð gaf Hænir, lá gaf Lóðurr ok litu góða. Ask veit ek standa, heitir Yggdrasill, hár baðmr, ausinn hvíta auri; þaðan koma döggvar, þærs í dala falla, stendr æ yfir grænn Urðarbrunni. Þaðan koma meyjar margs vitandi þrjár ór þeim sæ, er und þolli stendr; Urð hétu eina, aðra Verðandi, - skáru á skíði, - Skuld ina þriðju; þær lög lögðu, þær líf kuru alda börnum, örlög seggja. Þat man hon folkvíg fyrst í heimi, er Gullveigu geirum studdu ok í höll Hárs hana brenndu, þrisvar brenndu, þrisvar borna, oft, ósjaldan, þó hon enn lifir. Heiði hana hétu hvars til húsa kom, völu velspáa, vitti hon ganda; seið hon, hvars hon kunni, seið hon hug leikinn, æ var hon angan illrar brúðar. Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilög goð, ok um þat gættusk, hvárt skyldu æsir afráð gjalda eða skyldu goðin öll gildi eiga. http://rockerek.hu/