Dynfari - Myrkrasalir Skýin renna saman og aðskiljast í senn, styrkjast til þess eins að falla rétt eins og við ... sem glötumst á nema augnabliki, týnumst í eilífðinni ... En við, við göngum eigi í yfirborðsins björtu sölum Við göngum myrka sali með óslökkvandi þörf fyrir hjálp björgunar hendi þó aðeins aumt kertaljós ... Og vonumst sífellt eftir birtuglætu í þessum djúpsins svörtu göngum og birti til við endann í þessum djúpsins myrku hellum: "Stöldrum aðeins við og bíðum eftir ljósglætunni sem aldrei kemur ..." http://rockerek.hu/