Dynfari - Myrkrasalir dalszöveg

Skýin renna saman og aðskiljast í senn,
styrkjast til þess eins að falla
rétt eins og við ...
sem glötumst á nema augnabliki,
týnumst í eilífðinni ...

En við, við göngum eigi
í yfirborðsins 
björtu sölum

Við göngum myrka sali
með óslökkvandi þörf fyrir
hjálp björgunar hendi

þó aðeins aumt kertaljós ...

Og vonumst sífellt eftir birtuglætu
í þessum djúpsins svörtu göngum
og birti til við endann
í þessum djúpsins myrku hellum:

"Stöldrum aðeins við
og bíðum eftir ljósglætunni
sem aldrei kemur ..."