Viljiđ tćr hoyra kvćđi mítt,
viljiđ tćr orđum trúgva,
um hann Ólav Trygvason,
hagar skal ríman snúgva.
Glymur dansur í hřll,
Dans sláiđ ring
Glađir ríđa noregis menn
til Hildar ting.
Knřrrur varđ gjřrdur á Noregis landi,
gott var í honum evni;
sjúti alin og fýra til
var kjřlurin millum stevna.
Har kom mađur á bergiđ oman
viđ sterkum boga í hendi:
"Jallurin av Ringaríki
hann meg higar sendi"
"Einar skalt tú nevna meg
vćl kann boga spenna
Tambar eitur mín menski bogi,
řrvar drívur at renna"
"Hoyr tú tađ, tú ungi mađur
vilt tú viđ mćr fara,
tú skalt verđa mín řrvargarpur
Ormin at forsvara"
Gingu teir til strandar oman
ríkir menn og reystir
lunnar brustu og jřrđin skalv
teir drógu knřrr úr neysti
Einar spenti triđja sinni
Ćtlar jall at raka
tá brast strongur av stáli stinna
í boganum tók at braka
Allir hoyrdu strongin springa
kongurin seg undrar
hvat er tađ á mínum skipi
so ógvuliga dundrar
Svarađi Einar Tambarskelvir
kastar boga sín
Nú brast Noregi úr tínum hondum
kongurin harri mín
Nú skal lćtta ljóđiđ av
eg kvřđi ei longur á sinni
nú skal taka upp annan tátt
dreingir leggi í minniđ |
