Vilja tit lýđa og ljřđ geva mćr, eg brřti av bragdartátti
Kongur ráddi for Nřriki, hann třgva synir átti
Rennur og rennur foli mín
Grřnari grund og vín bar reyđa lund
Stig at dansa stund
Kátur leikar foli mín
Á grřnari grund
Átt hevur hann sćr třgva synir, báđar kann eg vćl nevna
Magnus og hann Torstein jall, teir kunna vćl
Dreingjum stevna
Jallurin gongur for kongin inn og sigur honum frá
Nú er Torstein, sonur tín, kvittađur londum frá
Um hann vil av ríkinum fara, eingin skal honum banna
Hann kann ei síni forlřg flý, sjálvur má hann tađ sanna
Tađ lovađi eg bćđi fađir og móđir, tá eg í
vřggu lá
Eg skyldi ei rćđast tann heita eld
Ei heldur tađ hvassa stál
Vargurin liggur í vetrarmjřll, staddur í stórari heyđ
So er tann mađur, í víggi stendur, nćstan tolir deyđ
Frúgvin var bćdi studd og leidd, inn í sín fađirs veldi
Ljómin skein av akslagrein, tađ skyggir av tignareldi
Nú er hetta kvćđiđ endađ, tađ man góđum gegna
Torstein tók viđ rikjunum báđum so viđ hvřrju tegna |
